Paardrijden in Ausangate

De onverharde weg van Tinqui naar Upis, in de regio Ausangate was door de regen zo goed als onbegaanbaar voor het busje dat ons naar de school in Upis zou brengen. Dus zijn we maar iets eerder uitgestapt, bij het huis van de familie in het dorpje…op het veld voor het huis heeft onze kok Ellio de lunch voor ons klaar gemaakt.

Tijdens onze bezoeken met gasten aan de hooglanden werken we met een kok. Heerlijk luxe dat we niet zelf voor ons eten moeten zorgen maar ook noodzakelijk omdat het eten in de comunidades niet altijd even vers is en hygiënische wordt klaar gemaakt. En daar kunnen onze tere, westerse darmen niet zo goed tegen.

In Upis stond de paardenman met zijn paarden ons al op te wachten. 3 Paarden om de bagage te dragen en 2 paarden voor Bob en Agaath. Upis ligt op 4.400 m hoogte…het valt niet mee op die hoogte te lopen…zeker niet als je nog niet goed geacclimatiseerd bent.

Onderweg hebben we gewisseld…Agaath en Bob hebben een stuk gelopen en Octavio en ik gingen te paard. Ik had nog nooit eerder paardgereden maar vond het heerlijk…wat een uitzicht…wat een vrijheid.

Categorie: Blogs - geschreven door Lisette op 26 november 2010 om 22:11